De kerstfruitboom

Zondag vierden wij Sinterklaas. Dat terwijl de goedheiligman al lang vertrokken is om van de Spaanse zon te genieten. Ik was liever met hem meegegaan.

De reden van uitstel was mijn kleine, kruipende infectiehaard, die alle beestjes van de opvang meeneemt.

Maar we zijn weer beter en we hadden er zin in! Het is bij uitstel wel te hopen dat niemand mandarijnen of iets dergelijks in de dichtgeplakte of met gips gevulde surprise heeft gedaan. Het zou niet de eerste keer in onze familiegeschiedenis zijn dat een surprise bijna wegliep vanwege een verschimmeld fruitstuk. 

Onze familie is verdeeld in twee groepen: degenen die alles op het laatste moment in elkaar flansen: yup, schuldig!

En degenen die er weken over doen en er echt iets prachtigs van maken.

Ik had geluk! Mijn zus had mij en ze hoort bij die laatste categorie. Ze had er weer iets geweldigs van gemaakt.

Herken jij mijn boektitels in deze surprise?
Het hondje Pasta uit Laat me niet vallen!

Geen bedorven fruit dus, wel mooie papieren! En met als kers op de taart (ik schreef bijna kerst op de taart) een prachtige kerstboom waar ze zelfgeschilderde kerstballen in had gehangen.

Leuke watermeloenkerstballen. (Is dat geen mooi scrabblewoord? )

Hoe vier(d)en jullie Sinterkerst?

Fijne feestdagen!